- ogłupieć
- глаг.• одуреть* * *ogłupi|eć\ogłupiećały сов. одуреть;
\ogłupiećały ze strachu потерявший рассудок от страха
* * *ogłupiały сов.одуре́тьogłupiały ze strachu — потеря́вший рассу́док от стра́ха
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
ogłupieć
Смотреть что такое "ogłupieć" в других словарях:
ogłupieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}głupieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ogłupieć — dk III, ogłupiećeję, ogłupiećejesz, ogłupiećej, ogłupiećpiał, ogłupiećeli, ogłupiećpiały, ogłupiećpiali «stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć» Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze… … Słownik języka polskiego
ocipieć — dk III, ocipiećeję, ocipiećejesz, ocipiećej, ocipiećpiał, ocipiećeli, ocipiećpiały, ocipiećpiali posp. «zwariować, ogłupieć» Ocipieję przez ten twój bałagan. Bez roboty ocipiałby natychmiast … Słownik języka polskiego
ogłupienie — n I 1. rzecz. od ogłupieć. 2. «utrata rozsądku, zdolności rozumowania, myślenia, utrata przytomności umysłu; zgłupienie, osłupienie» Całkowite, zupełne ogłupienie. Stan, stopień ogłupienia … Słownik języka polskiego
